Chapter 2.

Wywiad trwał tylko godzinę. I tak jak wcześniej powiedział chłopak, zabrał mnie mnie na zakupy. Szliśmy po centrum handlowym. Rozglądałam się z uśmiechem.
- Masz śliczny uśmiech. - Powiedział Justin, spojrzałam na niego i zaczerwieniłam się.
- Dzięki. - Uśmiechnął się. Pokazał mi, żebym szła za nim więc tak zrobiłam. Kiedy przechodziliśmy mnóstwo ludzi patrzyło na niego, ale to ignorował.
- Gdzie idziemy najpierw? - Spytał. Wzruszyłam ramionami. Tak jakbym wiedziała jakie sklepy istnieją. - Okej, może pójdziemy do Hollisters. - Znowu wzruszyłam ramionami.

Kilka minut później weszliśmy do sklepu, zaczęliśmy chodzić między wieszakami oglądając rzeczy ale nic nie wpadło mi w oko.
- Co z tym? - Spytał, chwytając krótki top odsłaniający brzuch z białymi krzyżami. Pokręciłam przecząco głową. - Co jest z tym nie tak?
- Nie chcę pokazywać swojego brzucha. - Chłopak zmarszczył brwi.
- Dlaczego?
- Po prostu.. nie lubię swojego ciała.. - Justin wzruszył ramionami.
- Nieważne. - Odłożył bluzkę tam skąd ją zabrał, a ja zaczęłam oglądać szorty. - Bierz cokolwiek chcesz. - Powiedział, podchodząc do mnie.
Wzięłam kilka spodenek. Jedne z nich po prostu ze zwykłego dżinsu, następne czarne, i jeszcze inne fioletowe i niebieskie z ćwiekami.
- Są ładne. - Skomentował Justin z uśmiechem.

Dlaczego jest dla mnie taki słodki?

Kupiliśmy spodenki i jeszcze parę bluzek. Zaczęliśmy znowu chodzić po centrum, kiedy usłyszałam pisk. Rozglądnęłam się.
- Po prostu idź dalej. - Szepnął mi do ucha. Popatrzyłam na niego. Po chwili kilka dziewczyn zaczęło biec w naszym kierunku, moje serce od razu przyśpieszyło. Oh, super.
- Możemy wyjść? - Błagałam nerwowo.
- Nie, jest okej. - Powiedział a ja szybko pokręciłam głową. Dziewczyny dobiegły do nas i szybko zaczęły nas otaczać. Zaczęłam ciężko oddychać i szarpać jego koszulkę.
- Justin proszę czy możemy wyjść?! - Krzyczałam, ale on mnie zignorował. Zaczął rozmawiać z dziewczynami i robić sobie z nimi zdjęcia. Wszystkie patrzyły na mnie jakbym była szalona, bo pewnie jestem. Przeczesałam dłonią włosy i zaczęłam panikować.

- Emily, wszystko w porządku? - Spytał chłopak a ja potrząsnęłam przecząco głową. Jego oczy rozszerzyły się i szybko do mnie podszedł, położył ręce na moich ramionach. - Oddychaj Em. - Dziewczyny wrzeszczały i wariowały. - Cholera. - Wymamrotał i wyciągnął z kieszeni swój telefon. Pokierował mnie, żebym usiadła. Zrobiłam to co mi kazał. Dziewczyny znowu nas otoczyły prosząc Justina aby zrobił sobie z nimi zdjęcie. Chłopak trzymał słuchawkę przy uchu i zaczął z kimś rozmawiać. Zanim się zorientowałam odłożył telefon do kieszeni i odwrócił się do dziewczyn.
- Justin! - Krzyczałam.
- Dziewczyny możecie być troszeczkę ciszej? - Wszystkie kiwnęły głowami a on spojrzał na mnie.
- Oddychaj Emily, oddychaj. - Powiedział ale ja ledwie potrafiłam. Moje serce waliło jak szalone, myślałam o stu rzeczach na raz i cała się trzęsłam. Popatrzyłam na dziewczyny. Wszystkie dziwnie na mnie zerkały.
- Emily po prostu na mnie spójrz. - Podniosłam głowę i popatrzyłam na niego, na jego piękne brązowe oczy. Uśmiechnął się do mnie. - Nie przejmuj się nimi. - Kiwnęłam głową. - Wdech i... - Justin odetchnął głęboko, zrobiłam to co on. - ..i wydech. - Ponownie zrobiłam to co on. Chłopak uśmiechnął się widząc, że powoli się uspokajam.
- Justin! - Ktoś krzyknął, Justin zerknął do góry.
- Fredo! - Odkrzyknął chłopak, jednak po chwili znowu na mnie spojrzał. Zerknęłam na chłopaka którego nazwał "Fredo". Obok niego stała dziewczyna z długimi brązowymi włosami i zielonymi oczami. Była wyższa ode mnie. Podeszli do nas. Dziewczyna stanęła na samym przodzie fanek Justina.
- Dziewczyny cofnijcie się, zróbcie trochę miejsca! - Powiedziała wyciągając ramiona i popchnęła je lekko do tyłu. Fredo podszedł do nas, pochylił się obok Justina i popatrzył na mnie.
- Cześć, jestem Alfredo, ale możesz mówić na mnie Fredo. - Odezwał się. Kiwnęłam głową nadal się trzęsąc.
- Nazywa się Emily, jest siostrzenicą Scootera. Ma atak paniki a ja nie wiem co mam robić. - Justin wytłumaczył mu ogółem co się dzieje, Fredo przytaknął.
- Emily, wszystko co musisz zrobić to oddychać. Powoli.. i po prostu patrz na Justina. Nie martw się o nikogo oprócz niej. - Popatrzyłam na Justina, jego uśmiech. Zaczęłam powoli oddychać.
- Dobrze Emily. - Zamknęłam oczy. Czułam jak moje serce zwalnia. Obok mnie usiadła dziewczyna. Odwróciła się do mnie.
- Cześć, jestem Ciara! - Powiedziała, wyciągając do mnie rękę. Popatrzyłam na nią i ścisnęłam jej dłoń.
- Jestem Emily. - Uśmiechnęła się do mnie pokazując dołeczki w policzkach, które tak zawsze chciałam mieć.
- Emily, patrz na mnie. - Powiedział Justin. Zrobiłam to co mi kazał. Dziewczyny za nim zaczęły się niecierpliwić. Niektóre odeszły, ale inne podchodziły bliżej i robiły zdjęcia.
- Dziewczyny, możecie przestać? - Spytała je Ciara. - Nie widzicie, że ona potrzebuje trochę przestrzeni?
- Więc co się w ogóle stało? - Odezwał się Fredo a Justin popatrzył na niego.
- Nie martw się stary, opowiem ci później. - Odpowiedział i spoglądnął na mnie.
_____________________
Więc co myślicie? Mi jest naprawdę szkoda Emily, dobrze, że Justin się nią zajął <3
pytania? twitter
Jeśli już tu jesteś, przeczytałeś i spodobało Ci się, to dodaj proszę komentarz. One naprawdę motywują mnie do dalszego tłumaczenia. Z góry bardzo dziękuje :) x